Joanne Bredero: Hittegolf

“Kijk nou eens”, hoorde ik een collega roepen. “Er rijden twee tractoren het Cingelplein op”. Ik kwam achter mijn bureau vandaan en liep naar buiten en zei dat dit een plein is waar kinderen op spelen en het verboden is voor auto’s. Ik kreeg een snauw terug.

De schoolbel ging, de klassen liepen leeg en de kinderen kwamen het plein op. Ze kregen foldertjes in de hand om uit te delen. Ik dacht wat is dit voor iets idioots. Ik belde de directeur van de school. Ach maak je niet zo druk, het is allemaal onschuldig antwoordde ze. Ik begon te twijfelen aan mijzelf, ben ik nou echt de enige die dit niet normaal vindt.

Groep acht was in het Klokhuis aan het oefenen voor de eind musical. Ik hoorde een meisje het k – woord gebruiken alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Geïrriteerd stapte ik op haar af en vroeg of ze wilde stoppen met het woord te gebruiken. Onderweg van Culemborg naar Beesd fietste ik langs een boerderij waar de vlag omgekeerd hing. Op een paaltje was een stuk karton vastgezet met de tekst: Help, hebben onze kinderen nog een toekomst? Ik heb er een hard hoofd in schreeuwde ik op de fiets op turbo stand.  

Ik ben toe aan vakantie. De haast eruit en het hoofd leegmaken.

Boven in lantaarnpalen, aan verkeersborden aan de gevels van de huizen hangen omgekeerde vlaggen. Het worden er steeds meer, de gemoederen lopen op. De NOS had de volgende kop: Wordt het volgende week nog 25 of 41 graden? We hebben nog geen idee. Ik was naar de expositie “Tussen de regels” gegaan in de synagoge van Buren. De kunstenaars Mérie Rijnberk  en Marion Murman vroegen met hun kunst aandacht voor het klimaat. Ze stelden de vraag “wat is je eerste gedachte over het klimaat?”. Ik schreef het volgende: if it is to be, it is up to us.

Het is te hopen dat de hittegolf ons bespaart blijft. Ik wens u een rustige en gezellige zomer toe.