Een Betuws Gedicht
Door Jeroen Wijngaard – 19 april 2022
De Linge, door buitenstaanders liefkozend riviertje genoemd
Slingerend door een historisch landschap
Betuwse klei op de bodem
Langs dorpen met kerken
Door dezelfde buitenstaanders kerkjes genoemd
Weet de oude door weer en wind getekende Betuwenaar wel beter
De bloesem die verschijnt als een teken na de zondvloed
Zijn voorvaderen verdronken in een uiterwaard zonder horizon
Omgekomen na weer een mislukte oogst
Verscheurd in de niet genoemde schandvlekken van de geschiedenis
Over geloof en eeuwig bezit
Als verdediger van vruchtbare grond
Over de dijken ooit een barrière tegen het ogenschijnlijk kalme water
Fietst nu de buitenstaander niet achtervolgt door rampspoed
Aangetrokken door de uitbundige bloesem
De voorjaarszon op zijn rug
Rakelings langs de hoofdschuddende oude Betuwenaar
Starend in het grijze rustige water dat ooit ontembaar leek
Zijn sporen uit het verleden zwijgzaam uitgewist
Zodat de buitenstaander zonder schroom de omgeving kan romantiseren
Recreërend van al het moois genieten in het heden
Waarmee het verleden langzaam verdwijnt tussen de stenen van de dorpen
En in de klei langs de oever van de lange rivier die de Linge heet.
Geef een antwoord