Column: Ontmoeting en goed gesprek

Ik vertelde een bekende dat er over anderhalve maand verkiezingen zijn en vroeg op wie zij ging stemmen, “Ik neig naar Volt” zei ze. Het gaat om de gemeenteraadsverkiezingen verduidelijkte ik.

“Oh ja” zei ze “wat dom”, “ook dat nog” zei iemand anders. “Ik heb eigenlijk geen idee wat er de afgelopen jaren is gebeurd”. Van een vrijwillige voorzitter van een stembureau begreep ik dat zij nog steeds wacht op informatie van de gemeente. Met een diepe zucht zei zij “Het is er niet beter op geworden nu we een grotere gemeente zijn”. Een gedemotiveerde inwoner drukte ik op het hart om toch te gaan stemmen. Hij antwoordde “vier jaar geleden is ons beloofd dat er gebouwd gaat worden. Er is niets gebeurd”

Eerlijk is eerlijk de Corona maatregelen van de afgelopen twee jaar hebben niet bijgedragen aan het vertrouwen en zichtbaarheid van de gemeenteraad en het college van de burgemeester en wethouders. We zijn elkaar uit het oog verloren en zullen opnieuw kennis met elkaar moeten maken. “Ik zou niet weten op wie ik moet stemmen” zei een vriendin van mij. “Wat is belangrijk voor jou?” vroeg ik, “contact met de gemeente” zei ze. “Waar moet je heen en hoe kom ik daar”, ze voegde toe “ik wil een schoon, mooi en vriendelijk dorp”.

Ik ben het boek de Eenzame Eeuw aan het lezen van Noreena Hertz. De rode draad is: hoe herstellen we het menselijk contact in een wereld die steeds verder ontrafelt. Stoere taal en symboolpolitiek dragen in ieder geval hier niet aan bij. Volgens de schrijfster ligt de oplossing onder andere in het investeren in openbare ruimtes, zoals bibliotheken, speeltuinen, dorpspleinen, dorpshuizen et cetera. Ruimtes waar iedereen welkom is en ertoe doet.

Ruimtes voor een fijne ontmoeting en een goed gesprek. Als ik aanwezig ben in het Klokhuis rol ik een stoepbord naar buiten met de volgende tekst: Welkom! Kom binnen. Ga lekker zitten. Wil je koffie? De bezoekers verzoek ik vriendelijk om de telefoon uit te doen en in de tas of zak te laten. Het is een begin. Wie volgt?