Column Mienke van Alphen: Vrijheid

Het wordt steeds vroeger licht, de vogels fluiten, de zon gaat steeds meer schijnen en de temperaturen worden aangenamer. Ik vind het heerlijk want mijn lijf functioneert dan beter. Sinds het moment dat mijn handbike (fiets die ik aan mijn hand bewogen rolstoel koppel waardoor ik met mijn handen kan fietsen) er is, ervaar ik weer opnieuw wat vrijheid is. 

Er is niets fijner dan met mooi weer een grote afstand te fietsen. Aangezien ik dit voorheen met mijn vorige handbike niet meer kon is dit nu wel een wereld van verschil. Fietsen kost mij nu niet zoveel moeite en energie. Natuurlijk moet ik wel mijn conditie opbouwen, ik heb er plezier in en dat vind ik het belangrijkste. Bewegen is goed en ben ik blij dat ik dit op deze manier kan.  

Fietsen over de dijk waar ik jaren heb gewoond, de geur van de Linge, de boten die voorbijvaren, dit brengt mooie herinneringen bij mij naar boven. In mijn jeugdjaren werd ik via de trap op de arm of op de rug van een naar ander naar beneden getild, hierdoor zat ik nog dichterbij de Linge. Ik werd dan in een strandstoel gezet of in de kussens op het bankje voor ons huis bovenop de dijk naast mijn opa gezet. Hij hield mij stevig vast zodat ik geen kant op kon. Dit zijn momenten waar ik vaak aan terug denk als ik op deze plekken fiets. 

Met deze momenten komt het besef dat de tijd snel gaat en komt ook ineens het gemis binnen. Ik hunker naar nog meer warme en zonovergoten momenten en vooral lange zomeravonden. Rijden met mijn Beetle met open dak – deze auto kan ik niet zelf besturen. Ik laat mij rijden waarmee ik op dat moment kan uitwaaien en mijn hoofd leegmaken. De wind door mijn haren geeft mij een ontspannen gevoel.  

Uitkijken doe ik ook naar het festival seizoen waar ik graag aan deelneem, zoals Appelpop in Tiel. Bezoek aan de Ziggodome in Amsterdam, de Zwarte Cross met de handicamper.(een camper die zo groot is als een vrachtwagen) die uitschuift tot een grote camper waar alle aanpassingen zijn die ik nodig heb, of een lang weekend zeilen bij Robinson Crusoe – een volledig aangepaste en rolstoeltoegankelijke accommodatie dat middenin de Loosdrechtse Plassen ligt. Hier wordt niet naar je beperking gekeken maar naar mogelijkheden, iedereen die daar aanwezig is, helpt je en laat je volwaardig mens zijn. 

Als ik zeil ben ik actief op het water, ik maak dan gebruik van verschillende aanpassingen, waardoor ik zelfstandig kan zeilen of in groepsverband. Of het nou een boot is waar ik met mijn stoel op kan, of ik in een aangepaste stoel is, niets is op deze te gek! Ook de andere mensen die voorbijkomen met hen boten op het water kijken niet verschrikt om. Je komt elkaar tegen met hetzelfde doel en dat is actief bezig zijn op het water.  

Ik kan daar nu al naar uitkijken. Na 3 jaar heb ik dit ontzettend gemist, want ik heb nu immers wielen onder mijn billen, maar ik ben echt geen stilzitter. Dit is voor mij vrijheid. En vrijheid dat is het mooiste wat er is!