Column: Kopje thee

Het klonk als een bom en het hele dorp had het gehoord. De volgende morgen werd duidelijk wat het was: een opgeblazen vuilnisbak. De voorruit van het Klokhuis was een mozaïek van barsten. Verbijsterd keek ik naar de schade. Dat er geen gewonden zijn gevallen was een klein mirakel.

Boos begon ik aan een tekst die ik op Facebook ging plaatsen. “Gefeliciteerd vandalen, de hoofdprijs is binnen! Hoe voelen jullie je nu? Lekker geslapen? Als de daders hun excuses willen aanbieden voor deze idiote en gevaarlijke actie, niet alleen aan zichzelf maar zeker ook aan de omwonende, meld je dan bij Joanne Bredero mob.: 06 52 06 51 73” Ik las het voor aan een collega, zij zei “ik zou vandalen weglaten, het is te oordelend”

Ze had gelijk. Het bericht bereikte 10.253 mensen. Reacties op het bericht waren onder andere: “tuig”, “hopelijk vinden ze dat puin”, “sneu volk”, “waar zijn de ouders is toch een stukje opvoeding”

Ik heb een vermoeden wie de daders zijn. Een groepje jongens tussen de leeftijd 14 en 17 jaar. De thuissituatie is niet leuk, er zijn spanningen en om hieraan te ontsnappen gaan ze de straat op. Ze zijn vatbaar voor risicogedrag. Dorpsgenoten lopen met een grote boog om hen heen. Ze hebben waarschijnlijk niet overzien wat hun daad zou kunnen veroorzaken.

De daders hebben zich nog niet gemeld.

Jaren was er een groepje jongeren die elkaar ontmoeten bij het Klokhuis. Ik had goed contact met ze, we maakten duidelijke afspraken met elkaar. Met oud en nieuw verwijderden ze uit eigen initiatief de buitenvuilnisbakken van het Klokhuis. Ik kwam twee van hen tegen waarvan een met een zwarte trui en hoodie op het hoofd. Ik vroeg of zij wisten wie de vuilnisbak had opgeblazen. Ze wisten het niet, maar hadden net als ik een vermoeden. De jongen met de zwarte hoodie zei “mevrouw u was altijd zo aardig voor ons. Ik herinner mij nog dat wij altijd een kopje thee van u kregen”

Tja, sneu volk.