Column: Een tent op het plein

Een tikje gelaten en onverschillig ben ik begonnen aan het nieuwe jaar. Ik denk velen met mij. Na een botsing met een gewaardeerde collega werd ik wakker geschud en ben ik weer bij de les. 

Op een regenachtige koude zaterdagmiddag sprak ik met de voorzitter van de Oranje Vereniging Beesd. Ze hadden een tentje op het dorpsplein gezet en nodigden dorpsgenoten uit om een kopje koffie/thee/warme chocolademelk en of glühwein te komen drinken. “We moeten aan onze zichtbaarheid blijven werken” zei hij. Ik mocht het vooral geen bijeenkomst noemen want dat mag niet volgens de regels. Hij vertelde iets over het programma van de oranjeweek en sprak de hoop uit “dat er eind april eindelijk weer een tent op het plein staat ”. Ook bij zijn medebestuursleden zat “de spirit er in”.

Voor een vakantiehuisje op het landgoed stonden 10 auto’s geparkeerd. Er kwam witte rook uit de schoorsteen. Ik verbeeldde mij een gezellig samenzijn van een groep vrienden met een goed glas wijn en een lekker belegde borrelplankje.

Ook sprak ik een dorpsgenoot die woont en leeft in een hermetisch afgesloten bubbel. Hij wil zo graag “uit de bubbel stappen” even met andere  mensen om zich heen. Na drie keer geprikt te zijn geweest en drie keer doodziek zei iemand geïrriteerd “ik ben er helemaal klaar mee, voor mij geen prikken meer”.

Verontwaardigd zei een dierbare vriend  “Nederland krijgt een minister voor armoedebeleid. Mijn ouders draaien zich om in hun graf”. 

Elk jaar met de feestdagen hangen er drie bewegende kerstballen in het Klokhuis Beesd. Als er een deur open en dicht gaat bewegen de ballen. Wij beleven hier veel lol aan. De laatste week van het oude jaar begon een van de ballen te piepen en te kraken. Op oudejaarsdag viel de bal kapot op de vloer. In een flits las ik deze week de volgende woorden “The great reset bestaat echt, maar wat is het precies?”

De voorzitter en ik weten het wel: Een tent op het dorpsplein waar iedereen welkom is en ertoe doet!